Sayıştay'a göre "Sıfır işsizlik bölgesi" faydalı ama maliyetli bir sistem

Sayıştay, 19 Haziran Perşembe günü yayınlanan bir raporda, "Sıfır Uzun Vadeli İşsizlik Bölgesi" (TZCLD) deneyinin "yerel olarak yararlılığını kanıtladığını" , ancak sistemin maliyetli olduğunu ve kalıcı hale getirilecekse yönetiminin genel hukuka geri dönmesi gerektiğini ileri sürdü.

Bilgeler, "hiç kimsenin işsiz olmadığı" fikrine dayanan ve 2016 yılında yasayla yürürlüğe giren bu deneyin, "5 ila 10.000 nüfuslu" gönüllü bölgelerin, kalıcı olarak işsiz kalmış kişileri daimi sözleşmelerle işe alan "istihdam odaklı işletmeler" (İOB) kurmasına olanak tanıdığını hatırlatıyor.

2020'de uzatıldı ve 30 Haziran 2026'da sona ermesi bekleniyor. Parlamento bu son tarihten önce kaderine karar vermeli. Bu arada Mahkeme, 2024'ün sonunda 83 bölgeyi , 86 EBE'yi ve "uzun vadeli iş kaybından kaynaklanan 3.290 çalışanı" ilgilendiren bu "tekil nesneyi" incelemeye karar verdi.

Başlangıçta, deneyin başlatıcılarının fikri, toplanan paranın kişi başına yıllık 18.000 avro olarak tahmin edilen işsizlik desteğinin toplam maliyetine eşit olmasıydı. Ancak Mahkeme, "bu tahminin 2019'da resmi bir raporla çürütüldüğünü" vurguluyor. Bilgeler, deneyin "hem insan hem de finansal olarak önemli kaynaklar" gerektirdiğini belirtiyor.

Devletin 2024'te 57,1 milyon avro (2017'de 5,8 milyon avro) ve dairelerin 7,5 milyon avro harcama yapmasıyla "açık" bir mali dengesizliğe dikkat çekiliyor.

Raporda , "2023'teki kamu fonu miktarı, tam zamanlı eşdeğer (FTE) olarak deneyden faydalanan çalışan sayısına kıyasla, FTE başına yıllık 28.000 € maliyet gösteriyor" deniyor. Bu, uyarlanmış şirketler (18.000 €) veya entegrasyon şirketleri (12.000 €) gibi diğer entegrasyon şemalarından daha fazladır.

Bilgeler ayrıca "atipik yönetime" işaret ediyorlar. Deneyin pilotluğu, uzun vadeli işsizliğe karşı bölgesel deneysel fonu (ETCLD) yöneten bir derneğe emanet edildi ve eyalet idareleri tarafından izlenmesi "en azından" gerçekleştirildi.

Mahkeme ayrıca "bir dernek tarafından ilgili kamu fonlarının yönetimine son verilmesinin gerekli olduğunu" düşünüyor ve "bu yaklaşımın istihdam lehine genel hukuk politikalarının bir parçası olmasını" istiyor. Önerileri arasında ayrıca "Devlet katkısının miktarını belirlemek için" uzun vadeli işsizliğin maliyetinin değerlendirilmesi gerekliliği de yer alıyor.